Een tijdje geleden ontwikkelde ik een begeleidingstraject voor Montessorischolen om ICT beter in te zetten in hun onderwijs. Enthousiast ging ik aan de slag omdat ik het heel erg leuk vond om mijn twee expertises bij elkaar te brengen. Maar al snel zat ik vast. Ik wist eigenlijk niet wat ik de Montessorianen meer zou moeten vertellen dan: "ICT is gewoon een extra leermiddel in je groep"
Natuurlijk is dat niet genoeg voor een school met een hulpvraag en is er wel een uitgebreid traject van de grond gekomen. Toch bleef ik invoering van ICT in een Montessorigroep een stuk eenvoudiger vinden dan in groepen waar nog veel klassikaal les gegeven wordt.
Ik begeleidde Montessorischolen op de manier waarop zij zelf ook de kinderen begeleiden: "Help mij het zelf te doen". Volgens het vier-in-balans-model nam ik alle peilers mee op de weg naar betere inzet van ICT: visie, deskundigheid, digitaal leermateriaal en ICT-infrastructuur. Eén of twee van de vier peilers alleen zijn nooit genoeg.
In een Montessorigroep werken de kinderen met allerlei leermiddelen naar resultaten toe. Kennis en vaardigheden worden opgedaan met behulp van Montessorimateriaal, aanvullend materiaal, boeken én digitale leermiddelen.
Hier moet ik de laatste tijd weer veel aan denken als ik verhalen hoor over de Steve Jobsscholen. Ik vind het jammer, maar ik ben niet enthousiast terwijl ik dat met mijn achtergrond eigenlijk wel zou moeten zijn. Veel werkvormen lijken overeen te komen met die in het Montessorionderwijs en daarnaast wordt ICT natuurlijk optimaal ingezet, maar toch... Het wringt voor mij: Het middel (de iPad) staat centraal, niet de visie op onderwijs. Sterker nog, ik denk dat de visie nog helemaal niet goed genoeg uitgewerkt is, laat staan de praktische invulling hiervan.
Het digitale leermateriaal is er ook nog niet voldoende en de Steve Jobsscholen zijn voor de (distributie van) de apps volledig afhankelijk van één groot bedrijf (Apple). Een bedrijf dat in de VS zit en voor wie de Steve Jobsscholen in Nederland natuurlijk een minuscuul klein druppeltje op hun gloeiende plaat is. Als ze iets willen veranderen in hun werkwijze, zullen ze daarbij echt geen rekening houden met dat druppeltje.
Vervolgens twijfel ik aan de deskundigheid van de leraren. De paar enthousiastelingen die er nu zijn, volstaan misschien wel voor nu, maar wat als dit toch onverhoopt een succes wordt? Staan er dan genoeg leraren klaar om de teams te gaan versterken? Waar worden zij opgeleid? Wat zijn de eisen aan deze personen?
Nee, ik zie het nog niet zo zitten met de Steve Jobs scholen. Geef mij maar een goede Montessorischool met een uitgewerkte visie op het gebruik van ICT als extra leermiddel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten